-
1 uczu|cie
Ⅰ sv ⇒ uczuć Ⅱ n sgt 1. (stan psychiczny) emotion, feeling- nie chce mówić o swoich uczuciach he won’t talk about his emotions a. feelings- skrywać/okazywać swoje uczucia to hide/show one’s feelings- ubrać swoje uczucia w słowa to put one’s feelings into words- zranić czyjeś uczucia to hurt sb’s feelings- uczucie osaczenia a feeling of being trapped- uczucie żalu a feeling of regret- przemawiać do uczuć to appeal to sentiment- to człowiek zimny, wyprany a. wyzuty z (wszelkich) uczuć he’s a cold, unfeeling man- apelować do czyichś uczuć to appeal to sb’s good nature- brakuje mu ludzkich uczuć he lacks humanity- obrazić czyjeś uczucia religijne to offend sb’s religious sensibilities2. (miłość, przywiązanie, sympatia) affection- darzyła go głębokim uczuciem she had a deep affection for him- ochłódł w uczuciach his affections cooled- pozbawione uczucia małżeństwo a loveless marriage- pozbawiona uczucia erotyka loveless eroticism3. pot. (przejęcie, zapał) feeling- z uczuciem [deklamować, grać, mówić] with feeling a. passion, emotionally- uczucie swędzenia an itchy/a prickly feeling- uczucie bólu/głodu/mdłości a feeling of pain/hunger/nausea- uczucie pieczenia w gardle a burning sensation in one’s throat- miałam nieprzyjemne uczucie, że za chwilę wydarzy się coś złego I had an unpleasant feeling that something bad was going to happen any minute- uczucie, że ktoś (kogoś) obserwuje a feeling of being watched- □ uczucia elementarne Psych. elementary emotions- uczucie steniczne Psych. sthenic emotion■ targają nim/nią sprzeczne uczucia książk. he’s/she’s torn by conflicting emotions- mieć mieszane uczucia (w stosunku do czegoś) to have mixed feelings (about sth), to be ambivalent (about sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uczu|cie
-
2 obrażać
I. vt1) ( znieważać)\obrażać kogoś czymś jdn mit etw beleidigen [ lub kränken]2) ( naruszać zasady)\obrażać coś etw missachten, gegen etw verstoßen\obrażać czyjeś uczucia religijne jds religiöse Gefühle verletzen\obrażać się na kogoś o coś jdm etw übel nehmen
См. также в других словарях:
obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… … Słownik języka polskiego